Dysleksja słuchowa to podobnie jak dysleksja wzrokowa i dysleksja integracyjna jeden z typów, na które można podzielić dysleksję nabytą.
Oprócz dysleksji nabytej wyróżnia się również rozwojową. Dysleksja rozwojowa należy do o wiele szerszej kategorii nazywanej dysleksją. Dysleksja jest razem z dysgrafią i dysortografią, jednymi z najczęściej występujących zaburzeń, które można zdiagnozować u dzieci jeszcze w fazie przedszkolnej.
Dysleksja powoduje u dzieci, u których występuje, znaczące problemy w nauce podstawowych czynności, takich jak czytanie czy pisanie.
Problemy jakie są znane dzieciom i uczniom, których dotknęła dysleksja i z którymi muszą sobie radzić w trakcie nauki pisania i czytania, również można podzielić na kilka typów, które się od siebie zauważalnie różnią.
Pierwszym z tych typów jest dysleksja ogólna (nazywana też czasami dysleksją właściwą). Dotyczy ona zaburzeń w zdolności i nauce poprawnego czytania. Drugim typem jest dysgrafia. Osoby z dysgrafią mają bardzo często problemy z poprawnym pisaniem i nawet nauka pisania sprawia im problem. Trzecim typem jest dysortografia. Jak sama nazwa wskazuje dysortografia dotyczy problemów w posługiwaniu się prawidłowymi zasadami ortografii. Co warto podkreślić, sama dysleksja ogólna może dotyczyć zarówno zaburzenia czytania, jak i zaburzenia związane z jednoczesnym czytaniem i pisaniem.
Tak jak wcześniej zaznaczaliśmy, dysleksję ogólną można podzielić na dwa najważniejsze podtypy. Pierwszym z nich jest dysleksja rozwojowa, a drugim dysleksja nabyta. Dysleksja rozwojowa występuje najczęściej wtedy, kiedy u dziecka zostaje zaburzony jego proces rozwoju umysłowego. Z kolei dysleksja nabyta jest od tego całkowicie niezależna. Oznacza to, że może ona wystąpić niezależnie od procesów rozwojowych. Najczęściej więc wynika ona z wrodzonego uszkodzenia mózgu osoby z dysleksją.
Takie uszkodzenie mózgu może mieć często nieodwracalne efekty. Może mieć ono różny poziom natężenia oraz różnych charakter. Zmiany neurologiczne w określonych partiach mózgu mogą być bowiem zarówno lekkie jak i o wiele cięższe. Ciężkie zmiany neurologiczne w mózgu mogą przykładowo doprowadzić do upośledzenia zdolności umysłowych dziecka, czyli do tak zwanej niepełnosprawności intelektualnej.
W przypadku właśnie takich ciężkich i nieodwracalnych zmian neurologicznych, które występują jedynie w określonych partiach naszego mózgu, dysleksję można podzielić na kilka następnych podtypów:
Pierwszym z podtypów jest dysleksja wzrokowa. Występuje ona w sytuacjach podczas których dziecko cierpi na zaburzenia związane ze zdolnością percepcji wzrokowej, zapamiętywania wrażeń wizualnych lub zaburzeniach związanych z problemami dotyczącymi koordynacji wzrokowo-ruchowej.
Dysleksja słuchowa to kolejny z omawianych podtypów. Jest ona związana z zaburzeniami, które dotyczą zdolności człowieka do poprawnej percepcji słuchowej, zdolności do zapamiętywania wrażeń słuchowych czy problemów związanych z zaburzeniami funkcji słuchowych.
Trzecim i zarazem ostatnim z podtypów dysleksji występujących w przypadku ciężkich i nieodwracalnych zmian neurologicznych, jest dysleksja integracyjna. Przyczyną występowania dysleksji integracyjnej jest zaburzona współpraca naszych zdolności percepcyjno-motorycznych.
W przypadku występowania u dziecka dysleksji, bardzo ważnym jest żeby na co dzień wywoływać u takiego dziecko motywację do dalszej pracy i nauki. Liczy się tu najbardziej motywacja wewnętrzna, a więc dostrzeganie, docenianie i chwalenie jakichkolwiek postępów w pracy u dziecka ze zdiagnozowaną dysleksją.
