Dysleksja a nauczanie języków obcych

0
2988
dysleksja a nauczanie języków obcych

Dysleksja wzmaga trudności w uczeniu się czytania. Osoby z tą przypadłością często odstają od grupy rówieśników zostając z tyłu z czytaniem. Trudno im zrozumieć dany tekst. Czytają powoli, pomijają wyrazy, litery. Osoba, która ma zdiagnozowaną dysleksję dużo więcej czasu potrzebuje na przyswojenie wiedzy i słowa pisanego.

Dysleksja nie tylko jest trudna przy nauce języka polskiego – dużo problemów spotyka się również przy nauce języków obcych.

Dysleksja a języki obce

Osoby z dysleksją mają większy problem z nauką języków obcych niż ich rówieśnicy. Problem dotyczy pisowni – nie każde słowo, które słyszymy możemy właśnie tak zapisać. (Pisownia jest inna niż wymowa)

Osoby z dysleksją często pomijają słowa, przestawiają wyrazy, litery, czytają wolno i niepłynnie w ojczystym języku, a co dopiero w języku obcym.

W związku z tym ciężko im też zrozumieć dany przeczytany tekst.
Podsystemy kodu językowego :

  • gramatyczny – trudno im zastosować reguły gramatyczne,
  • leksykalny – trudności w nauce słów,
  • graficznego – mylą litery, trudno rozróżnić im wyrazy napisanie poprawnie od niepoprawnych – nie zauważają w nich błędów
  • fonologicznie – trudno im powtarzać zdania w językach obcych, nie rozróżniają różnych dźwięków danego języka, słowa

Każdego dyslektyka trzeba traktować w sposób indywidualny, trzeba zapewnić mu indywidualny tryb nauczania i ćwiczyć z nim częściej niż z innymi dziećmi. Najlepsze są ćwiczenia oraz teksty, w których występuje bardzo dużo powtórzeń słów, tych samych wyrazów.

Musimy pamiętać, że dyslektycy potrafią nauczyć się i zrozumieć zasady gramatyczne i ortograficzne ale problem występuje u nich jeśli trzeba dane zasady zastosować w praktyce.

Nauka języków obcych dziecka z problemem dysleksji powinna odbywać się w indywidualnym trybie. Dziecko musi być zaciekawione, skoncentrowane. Formą nauki może być zabawa. Warto aby nauczyciel, bądź rodzic pokazywał dziecku słowa za pomocą wizualizacji poprzez tworzenie plakatów, rysunków, zdjęć.

Przyswojenie wiedzy przez dyslektyków jest trudniejsze ale możliwe, potrzeba więcej czasu i cierpliwości ale też pracy uczeń – nauczyciel.

Pomoc takim osobom wymaga wiele wysiłku, najważniejsze jest zaciekawienie ucznia, różnorodność, systematyczność i powtarzanie danego materiału dużo częściej niż rówieśnicy bez tej przypadłości. Wsparcie takiego ucznia ze strony nauczycieli i rodziców już powinno przynosić efekty. Nie możemy zostawić go samemu sobie, ponieważ takie dziecko nie poradzi sobie, będzie spadać jego samoocena i uwierzcie – nie będzie chciało się uczyć więcej niż jego koledzy jeśli nie będzie samo widziało efektów.

Dziecko potrafi uczyć się długo, wie coś na dany temat jednak gdy przychodzi do egzaminu – dziecko nie potrafi nawet zrozumieć polecenia.

Osoby z dysleksją powinny mieć zdiagnozowaną chorobę przez wykwalifikowane osoby – wtedy dziecko może liczyć na indywidualny tryb nauczania jak i również na wydłużony czas na egzaminach – ma więcej czasu na zrozumienie polecenia i wykonanie zadania. Coraz więcej osób boryka się z tym problemem dlatego też szkoły – od podstawówek po uczelnie wyższe starają się takim osobom pomagać aby nie zostawały z tyłu z nauką bardziej niż ich rówieśnicy. Rośnie zaangażowanie nauczycieli i rodziców a pomoc dla dzieci z dysleksją. Tworzą się specjalne grupy aby takie dzieci mogły częściej i systematyczniej uczyć się.
Czytanie, powtarzanie, mobilizacja jest już częścią sukcesu w pomocy dla dzieci, które borykają się z problemem dysleksji na całym świecie.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułDysortografia a dysleksja
Następny artykułRodzaje dysleksji

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here