Dyskalkulia – czym jest, objawy, przyczyny, terapia

0
3016
Dyskalkulia

Dyskalkulia to zaburzenie, które ujawnia się już w najmłodszych latach dziecka. Choroba ta polega na posiadaniu trudności w rozwiązywaniu zadań matematycznych, jak również przyswajaniu wiadomości i umiejętności związanych ze światem liczb, cyfr czy figur geometrycznych. Dyskalkulia to schorzenie pochodzenia biologicznego i skutkują zaburzeniami rozwojowymi młodego człowieka. Osoby borykające się z zaburzeniem posiadają problemy przede wszystkim wykonywaniu działań i zadań związanych z obliczaniem, dodawaniem, odejmowaniem, mnożeniem, dzieleniem, mylą cyfry i znaki matematyczne, Warunkiem rozpoznania dyskalkulii jest brak oznak zaburzeń emocjonalnych u dziecka, zmęczenia, choroby fizycznej czy braków w wiedzy i niechęci przyswajania wiadomości.

Jakie objawy dyskalkulii mogą wskazywać na rozwój zaburzenia? Jak zachowuje się dziecko, u którego może pojawiać się ten problem? Jakie przyczyny mogą spowodować wadę rozwojową? Jak postępować w przypadku terapii związanej z dyskalkulią?

Widoczne objawy rozwijającej się dyskalkulii można wychwycić już w wieku wczesnodziecięcym. Podczas gdy choroba nie jest leczona i minimalizowana, mogą się one nasilać, powodując wiele szkód zarówno psychicznych, jak i społeczno-wychowawczych.

Do głównych objawów zaburzenia można zaliczyć:

  • brak lub zakłócenia w wyobraźni przestrzennej,
  • trudność w określaniu położenia obiektów, przedmiotów,
  • problem z wykonywaniem podstawowych działań matematycznych,
  • nieumiejętność grupowania i chronologicznego układania obiektów,
  • mylenie figur geometrycznych,
  • błędne odczytywanie liczb i cyfr,
  • nieumiejętność rozwiązywania zadań z treścią,
  • problem z koncentracją,
  • częste zapominanie zaplanowanych działań,
  • długotrwałe liczenie na palcach,
  • nieumiejętność lub trudność korzystania z kalkulatora lub klawiatury,
  • trudności w czytaniu map,
  • wtórny zanik myślenia matematycznego i logicznego,
  • wiele innych.

Objawy dyskalkulii można podzielić na dwa rodzaje. Pierwsze z nich dotyczą życia codziennego i można je zauważyć jeszcze przed nauką szkolną. Inne objawy ściśle powiązane są z wykonywaniem działań matematycznych, a do ich określenia młody człowiek powinien być odpowiednio przygotowanym dydaktycznie. Zakres wiedzy i problemów z wykonywaniem elementarnych działań, możliwy jest do wykrycia dopiero w wieku szkolnym, około 10 -11 roku życia. Wymienione objawy dyskalkulii, należy taktować poważnie, a pierwsze oznaki zaburzeń, powinny być dokładnie i fachowo przeanalizowane. Wczesne wykrycie zaburzenia, daje możliwość podjęcia szybkiej i skutecznej terapii rozwojowej.

Co może wpływać na zaburzania związane z dyskalkulią?

Głównym podłożem choroby jest uwarunkowanie genetyczne. To od niego najczęściej zależy, czy młody człowiek będzie wykazywał trudności w nauce matematyki. Ponieważ zdolności matematyczne, jak i inne predyspozycje są cechami wrodzonymi, można spodziewać się, iż dzieci dyslektyków, osób z dyskalkulią i innymi tego rodzaju zaburzeniami, również „przejmą” te trudności.

Jak powinna wyglądać terapia?

Ćwiczenia, które mogą pomóc w nauce, jak również odnaleźć się w realnym świecie powinny być wykonywane regularnie. Ich wszechstronność powinna obejmować wiele obszarów, a głównymi zadaniami powinno być:

  • częste robienie zakupów, odliczanie pieniędzy, gromadzenie produktów,
  • wspólne gotowanie, mieszanie składników, grupowanie ich,
  • dzielenie produktów, krojenie jabłka, ciasta lub obdzielanie cukierkami,
  • zabawy matematyczne podczas spaceru, odliczanie samochodów w jednym kolorze, liczenie drzew, określanie figur geometrycznych w przyrodzie itp.
PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułRyzyko dysleksji
Następny artykułSławni dyslektycy

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here