Dysleksja głęboka

0
3216
dysleksja głęboka

Trudności w nauce, w pisaniu, w czytaniu oraz w liczeniu nazywane są dysleksją. Coraz częściej diagnozuje się to zaburzenie u dzieci w każdym wieku. Warto wybrać się do specjalisty z dzieckiem, jeśli zauważamy, że ma problemy z przyswajaniem programu nauczania. W ten sposób możemy pomóc najmłodszym. Osoby ze zdiagnozowaną dysleksją idą tym samym programem nauczania, ale wymagania wobec nich są nieco mniejsze, mają więcej czasu na testach, egzaminach oraz na sprawdzianach. Pierwszy raz dysleksja została opisana przed XX wiekiem. Nie do końca są znane powody powstawania dysleksji, ale uważa się, że wpływ na to mogły mieć niekorzystne czynniki środowiskowe w łonie matki.

Czym jest dysleksja i jak ją diagnozować?

Osoby ze zdiagnozowaną dysleksją mogą mieć trudności z percepcją wzrokową, fonologiczną. Objawia się to słyszeniem, ale nierozumieniem tego co się słyszy, widzeniem, ale niedostrzeganiem tego co się widzi. Zaburzenie często objawia się problemami z czytaniem. Dziecko ma trudności z rozumieniem tekstu, potrafi przeczytać poszczególne litery, ale nie łączy ich w sensowną całość. Za przyczyny dysleksji podaje się zmiany w genie, który ulokowany jest na szóstym chromosomie w kariotypie człowieka. Mówi się, że dysleksja jest dziedziczona, właśnie poprzez przekazywanie sobie zmutowanego genu. Wyróżnia się dysleksję wzrokową, słuchową, wizualną oraz mieszaną. Zaburzenia mogą być związane z postrzeganiem, z pamięcią, ze słyszeniem, a w niektórych przypadkach mogą łączyć się ze sobą i dotyczyć kilku obszarów.

W naszym kraju wykonuje się szereg testów, aby stwierdzić, czy dana osoba ma problemy w tych obszarach. Nauczyciel, który zauważy, że dziecko ma problemy z nauką, z czytaniem, z liczeniem lub z rozumieniem – konsultuje się z rodzicami. Następnie dziecko powinno trafić pod skrzydła wykwalifikowanego pedagoga oraz psychologa dziecięcego, który pomoże zdiagnozować rodzaj zaburzenia. Z dzieckiem dyslektykiem można pracować, praca obejmuje obszary, w których dziecko ma problemy. Są specjalne techniki nauki, które pomagają osobie z zaburzeniem uczyć się efektywnie.

W szkole dziecko z orzeczeniem dysleksji ma nieco łatwiej niż bez niego. Więcej czasu na testach, mniejsze wymagania oraz lepsze oceny. Jest to dobre dla dziecka, ponieważ mniej się stresuje, doceniane są jego wysiłki. Uczeń zaczyna czuć się pewniej i łatwiej się uczy. Dysleksja głęboka wymaga ciągłej pracy z psychologiem, a także z rodzicami w domu. Systematyczne zajęcia uczą stosować właściwe dla swojego rodzaju zaburzenia pomoce oraz techniki. S

pecjalista już w początkowych etapach rozwoju dziecka jest w stanie poznać u niego zaburzenie. Dziecko skłonne do wystąpienia dysleksji głębokiej niechętnie raczkuje, znacznie później zaczyna mówić, ma słabą sprawność ruchową. Gorzej skupia się na zabawie, niepewnie chwyta przedmioty, ma problemy z zapamiętywaniem wyrazów, wierszyków oraz piosenek. Rodzaj zaburzenia wychodzi dopiero w latach szkolnych, kiedy dziecko uczy się pisać i czytać. Trudności w pisaniu obserwuje się, gdy uczeń nie potrafi prawidłowo mieścić się w liniach zeszytu. Nie umie pisać ze słuchu, lub ma problem z myleniem podobnych do siebie literek, np. „s” z „z”. Uczeń z zaburzeniami pisania może gubić niektóre literki, nie słyszy końcówek lub ma problemy z ortografią. Kłopoty z czytaniem występują, kiedy uczeń czyta wolno, zamienia litery oraz wyrazy, nie potrafi czytać w odpowiedniej intonacji oraz nie rozumie tekstu czytanego. Mogą wystąpić też problemy z matematyką, wtedy mówi się o dyskalkuli. Przy tym zaburzeniu dziecko ma trudności z wykonywaniem nawet najprostszych obliczeń matematycznych.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here