Dysleksja jest zaburzeniem, które może dotknąć każde dziecko. Jest to termin, który jest powszechnie znany, ale niewielu z nas potrafi dokładnie scharakteryzować to pojęcie.
Co to jest dysleksja? Jest to zagadnienie, które można rozumować na dwa sposoby. Istnieje ogólne rozumienie dysleksji. Termin ten może oznaczać ogólne problemy dziecka w nauce. Problematyka ta obejmuje kilka podstawowych zagadnień: dysortografię, dysgrafię, dyskalkulię oraz dysleksję.
Wąskie rozumienie dysleksji definiuje ją jako problemy w nauce czytania. W takiej sytuacji dziecko myli litery, które wyglądają do siebie podobnie. Dochodzi też do przestawiania głosek, tempo czytania jest uderzająco wolne.
Wstępna diagnoza dysleksji może mieć miejsce już na wczesnym etapie edukacji. Wtedy można zaobserwować pewne aspekty, które mogą świadczyć o zwiększonym ryzyku pojawienia się dysleksji w niedalekiej przyszłości. Ostateczna diagnoza jest na ogół wystawiana, gdy dziecko ukończy 10 rok życia. Wtedy dziecko może zostać miarodajnie przebadane pod kątem psychologicznym, mieć za sobą terapię korekcyjno-kompensacyjną. Pierwsze objawy mogące świadczyć o nadchodzącej dysleksji mogą być zauważone przez wychowawców już w przedszkolu lub wczesnych klasach szkoły podstawowej. W tym okresie można już z całą odpowiedzialnością zakwalifikować dziecko do grupy zagrożonej dysleksją w przyszłości.
O tym, że dziecko jest zagrożone dysleksją świadczyć może kilka aspektów. U dziecka w wieku przedszkolnym, niepokojącym symptomem mogą okazać się zaburzenia w rozwoju mowy lub opóźnienia w rozwoju ruchowym, zaburzenia pamięci wzrokowej.
W późnym wieku przeszkolonym pojawiają się dalsze zaburzenia mowy, do tego dochodzi niska sprawność ruchowa, trudności z zapamiętywaniem. Z wiekiem, u dziecka z dysleksją wszystkie te objawy się pogłębiają.
W czasie diagnozowania dysleksji dziecko przechodzi szereg testów oraz poddawane jest kilku badaniom. Badanie psychologiczne pozwala na wiarygodną ocenę poziomu intelektualnego dziecka. Analizie poddawane są wtedy poszczególne funkcje poznawcze. Pod uwagę brane są zdolności do koncentracji, poziom postrzegania wzrokowego i słuchowego. Badane są też funkcje językowe oraz sprawność ruchowa rąk.
W badaniu pedagogicznym specjaliści ustalają, czy u dziecka pojawiają się trudności w czytaniu i pisaniu. Dogłębnie analizowane są popełniane błędy. Pedagodzy oceniają też, na jakim poziomie dziecko zna i potrafi posługiwać się zasadami ortografii. Jeśli zachodzi taka potrzeba, konieczne są dalsze badania. Wtedy to rodzice mogą udzielić zgody na konsultacje u okulisty, laryngologa lub też foniatry. To pozwala wykluczyć lub stwierdzić wady wzroku albo słuchu.
Na podstawie szeregu badań stawiana jest diagnoza. Dziecko otrzymuje specjalne zalecenia do pracy oraz zestaw ćwiczeń, które pozwolą mu stopniowo przezwyciężać swoje trudności.
W radzeniu sobie z dysleksją, na pewno konieczna jest ciągła i systematyczna pomoc rodziców. Praca nad ortografią, utrwalanie zasad pisowni to na pewno podstawa. Do tego należy pamiętać o zróżnicowaniu ćwiczeń, aby nie stały się one nudnym obowiązkiem. Puzzle, gry zręcznościowe na pewno zaciekawią dziecko, wzbudzą u niego chęć rozwijania swoich umiejętności.Wizyty u logopedy również okażą się pomocne, pozwolą dziecku przezwyciężyć lęk przed mówieniem, skorygują jego błędy.
Dysleksji pod żadnym pozorem nie należy lekceważyć, ponieważ przełoży się to na problemy dziecka z nauką, z otoczeniem, ograniczy jego pewność siebie. Zaniedbania będą mieć negatywne przełożenie na dorosłe życie.
