Często rodzice dzieci w wieku szkolnym zadają swojej pociesze pytanie: „Dlaczego się nie uczysz? Czemu nie potrafisz pojąć najprostszych rzeczy kiedy nauczyciel wyraźnie tłumaczy wszystko na lekcjach?” Zaobserwować można też zjawisko pewnego rodzaju przemocy polegającej na porównywaniu do kogoś lepszego. Występują wówczas stwierdzenia typu: „Popatrz na Antka. On bardzo się stara, a ty tylko wstyd rodzicom przynosisz.” Jest to kilka przykładów jakie najczęściej można usłyszeć idąc chociażby ulicą biegnącą wzdłuż szkoły, kiedy to stara się wpoić człowiekowi pewne kwestie nie licząc się z jego uczuciami, a stosowanych według wielu ludzi po to, aby zmobilizować kogoś do osiągnięcia pożądanych efektów. To jest wielokrotnie powielany błąd pogarszający tylko sytuację. Nie jest to winą tego młodego człowieka, który mimo swoich szczerych chęci stara się sprostać nałożonym na niego obowiązkom.
Jednym z poważniejszych problemów jakie można napotkać na drodze edukacyjnej jest dysleksja. Sami Pedagodzy mają niejednokrotnie problem z rozpoznaniem tej przypadłości, a co za tym idzie wiąże się to z błędną oceną danego ucznia. Omówmy więc w skrócie to zagadnienie. Nie jest to w żadnym razie niechęć do nauki. To schorzenie, o którym mówi się wówczas, gdy u dziecka pojawiają się trudności w nauce czytania bądź pisania, ale jest zdolne intelektualnie.
Pierwsze wzmianki o tym schorzeniu zostały przytoczone w USA na Światowej Konferencji Neurologów w 1968 roku. Wtedy tak na poważnie zaczęto zajmować się tym pojęciem. Osoby dotknięte dysleksją mają problem między innymi z odróżnianiem dźwięków i kształtów, nie widzą także różnicy w zapisie cyfr oraz liter. W konsekwencji skutkuje to bardzo częstym popełnianiem błędów ortograficznych w jednym zdaniu. Z tego też powodu uważane są raczej za osoby leniwe niż te, które cierpią na dysleksję.
Kiedy zauważymy u swojego dziecka podobne objawy nie traktujmy tego stereotypowo. Możemy w ten sposób przyczynić się do tego, że stanie się ono osobą niedowartościowaną, co w dalszych skutkach przełożyć się może w poszczególnych relacjach społecznych. Nie jest to schorzenie z którym nie można funkcjonować. Warto by było zastanowić się nad wszelkimi rozwiązaniami terapeutycznymi. Najlepiej to uczynić we wczesnej fazie. Niestety w wielu wypadkach dysleksja zauważana jest w późniejszym wieku dziecka. Nie staje to na przeszkodzie, aby udać się po poradę. Po odpowiednich konsultacjach można uzyskać bardzo dobre wyniki.
Dysleksja a edukacja
Ćwiczenia dla dyslektyków w gimnazjum. Wiele rozwiązań dostępnych jest także we wspomnianym powyżej późniejszym stadium, kiedy dziecko zaczyna wchodzić w okres dojrzewania. Są odpowiednie zestawy ćwiczeń przygotowane przez wybitnych specjalistów zajmujących się tą dziedziną. Należy jednak pamiętać, aby na własną rękę nie podejmować jakichkolwiek działań ponieważ można w ten sposób przyczynić się do niewłaściwego przeprowadzenia terapii. Nie oceniajmy też dziecka przez pryzmat omawianych stereotypów bez zdiagnozowania problemu.
Głównym czynnikiem odpowiadającym za taki stan rzeczy jest słabo rozwinięty system edukacji. Niewiedza w wielu przypadkach daje efekty niewspółmierne do tego co powinno być realizowane w praktyce życia codziennego w wielu dziedzinach nie tylko w omawianej kwestii. Mylone jest bardzo często pojęcie osoby niewidomej, a kogoś kto ma poważne zaburzenia umysłowe co z kolei jest krzywdzące dla tych ludzi. Jest to wynik ciągnącego się od wielu pokoleń zaniedbania. Najgorsze jest to, że nic nie robi się w kierunku poprawy funkcjonowania tego systemu. Występowano już do poszczególnych organów o zmiany w działaniu programu oświatowego. Niestety podejmowane przez wielu społeczników działania są jak na razie bezskuteczne. Pozostaje mieć nadzieję iż nie będzie to trwało nadal i sytuacja w niedługim czasie zmieni się na lepsze.
